2 dagen, geen koffer
Blijf op de hoogte en volg Miral
17 Juni 2014 | Verenigde Staten, Gilmans Corner
De vogels fluiten. Het zijn geen mooie melodietjes. De vogels in America fluiten een beetje vals. Ik lig in een grote blokhut onder eeuwen oude dekens. Het is helemaal wind stil en toch tocht het. Het tijdverschil heeft me te pakken. Kwart over vijf in de ochtend en ik ben klaar wakker.
Gister heb ik mijn eerste Wal Mart experience gehad. De Amerikanen doen er een beetje lacherig over. Ik kan er niet echt om lachen. Het was niet bepaald een tripje uit eigen wil. Ik kon niet anders. Mijn koffer staat namelijk nog in Londen. Ik heb een hectische vlucht gehad.
Na een moeilijk afscheid, nog één keer achterom kijken na de paspoort controle. Bij de gate aangekomen zie ik dat mijn vliegtuig vertraagd is. Dat is even slikken want ik heb weinig overstap tijd in Londen. Als ik toen wist hoe mijn reis zou lopen, was ik misschien direct omgekeerd. Want een gecancelde, vertraagde, gemiste en vertraagde vlucht verder landde ik pas in Amerika. Geen zonnetje dat me verwelkomde, maar een man die mij vertelde dat hij geen idee had van waar mijn koffer was.
Ondertussen ben ik op kamp en weet ik dat mijn koffer hier pas woensdag of donderdag aankomt. In de tussentijd moet ik maat creatief zijn met mijn kleding en loop ik al twee dagen rond in over-sized Camp America t-shirts.
De koffer die ik tactisch en in meerdere fasen heb ingepakt, staat op het moment nog in de bagageruimte in Londen.
Gister heb ik mijn eerste Wal Mart experience gehad. De Amerikanen doen er een beetje lacherig over. Ik kan er niet echt om lachen. Het was niet bepaald een tripje uit eigen wil. Ik kon niet anders. Mijn koffer staat namelijk nog in Londen. Ik heb een hectische vlucht gehad.
Na een moeilijk afscheid, nog één keer achterom kijken na de paspoort controle. Bij de gate aangekomen zie ik dat mijn vliegtuig vertraagd is. Dat is even slikken want ik heb weinig overstap tijd in Londen. Als ik toen wist hoe mijn reis zou lopen, was ik misschien direct omgekeerd. Want een gecancelde, vertraagde, gemiste en vertraagde vlucht verder landde ik pas in Amerika. Geen zonnetje dat me verwelkomde, maar een man die mij vertelde dat hij geen idee had van waar mijn koffer was.
Ondertussen ben ik op kamp en weet ik dat mijn koffer hier pas woensdag of donderdag aankomt. In de tussentijd moet ik maat creatief zijn met mijn kleding en loop ik al twee dagen rond in over-sized Camp America t-shirts.
De koffer die ik tactisch en in meerdere fasen heb ingepakt, staat op het moment nog in de bagageruimte in Londen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
