Één koffer, elf weken

Zondag vertrek ik pas, toch staat mijn koffer al klaar. Min of meer gepakt. Alles om chaos op het laatste moment te voorkomen. Het pakken zal in verschillende fases worden gedaan. Dit was pas de eerste. Alles wat ik in Utrecht heb liggen en dat mee moet zit er in, althans er hangt nog zwarte was aan de lijn.. Daar moeten ook wat spullen van worden ingepakt. Er is een probleem. De koffer is al vol. Met het inpakken van de zwarte kleding zal er dus weer een nieuwe selectie moeten worden gemaakt. Fase twee.

Sinds ik weet dat ik naar Amerika ga zie ik hier al tegenop. Één koffer, elf weken. Als je me goed kent en misschien wel mijn kledingkast hebt gezien, zal je wel glimlachen. Bij mij kan er op het moment geen glimlachje van af, ik bedenk me net dat ik nog een paar schoenen moet inpakken. Er moet weer geselecteerd worden.

Op mijn bureau liggen de spullen die in mijn handbagage mogen. Honderd keer ga ik na of ik wel alles heb. Al maanden ben ik bezig met wat ik mee moet nemen. Ik ben tactisch en functioneel te werk gegaan. Heb advies gevraagd bij verschillende mensen. Maar of ik daar wat aan had... Volgens mijn moeder moet ik naast sportspullen zo min mogelijk mee nemen,'dan kan je lekker shoppen daar!' Daar is mijn vader het totaal niet mee eens:' Alles meenemen dat je nodig hebt Miral, anders moet je daar vanalles gaan kopen.' Ze maken het me er ook niet makkelijker op. Al neig ik natuurlijk meer het advies van mijn moeder op te volgen, maar ik heb niet voor niks dat leuke shirtje gekocht. Dat moet zeker mee in de koffer! Ik ben te soft voor mezelf geweest en heb te veel uitzonderingen gemaakt. Nu zit mijn koffer vol, maar moet de zwarte was er ook nog bij. Niet alleen de zwarte was. Ook de spullen die in Gouda liggen.. en misschien ook die leuke tuinbroek uit Parijs.

Het erge is dat je van te voren weet dat je de helft niet aan gaat trekken. Ik ga 8 weken werken op een kamp voor jongens. Dat wordt 8 weken lang in sportkleding rondlopen. Overdag bikini en surfkleding, 's avonds broek en t-shirt. Is tien t-shirts meenemen overdreven? Persoonlijk kan ik genoeg scenario's bedenken waarin ik alle tien de shirts nodig ga hebben. Dat is misschien mijn probleem. Ik denk te veel. Waardoor ik veel mee ga nemen en veel ga kopen. Heb ik alsnog naar allebei mijn ouders geluisterd.

Mijn paspoort ligt al klaar. Mijn paspoort ligt al een maand klaar. Ik heb elke week gecheckt of hij er nog lag. Dit is niet voor niks. Mijn broer is anderhalve maand geleden vertrokken naar Azië. Hij kwam er de dag van vertrek achter dat hij het zijne niet kon vinden. Een uur voor vertrek toch gevonden. Alle stres voor niks.

Ik heb al stres zonder verloren paspoort. Al maanden denk ik bijvoorbeeld na over wat ik aantrek tijdens de vlucht. Het moet lekker zitten, Maar het oog wil ook wat. Ik ga niet in een trainingsbroek reizen. Ik heb vorige week besloten welke spijkerbroek ik aan ga trekken. Deze broek lijkt op het moment van de aardbodem verdwenen te zijn. Wat moet ik nu? Hopelijk ligt hij bij mijn ouders, waar morgen fase drie van het inpakken kan beginnen...